Hij was er weer, de troonrede. Ik zou hem moeten lezen, maar ik heb er niet zo'n zin in. Dus houd ik het eerst even bij het lezen wat anderen er zoal over zeggen. Die troonrede loopt niet weg.
In de cultuurwereld - de 'cultuursector', waarin ik nu al jaren vol verbazing rondstruikel - is men blij dat cultuur genoemd wordt in de troonrede. Men vindt ook dat cultuur te weinig wordt genoemd in de troonrede. En men snapt niet zo goed wat er over cultuur wordt gezegd in de troonrede.
Het moge duidelijk zijn dat 'men' hier niet verwijst naar Heidegger's 'das Man', maar naar drie onderscheiden 'mennen' uit vermoedelijk veel meer 'mennen'.
Nou ja.
Vanochtend las ik in de krant de reactie van de cultuurwethouder van mijn gemeente. Ik vond hem mooi. Zo zegt ze : "Goed dat het kabinet de waarde van kunst en cultuur in de maatschappij erkent. Creativiteit en verbeeldingskracht zijn hard nodig om de toekomst vorm te geven."
Ik ga natuurlijk meteen in verzet: vinden we cultuur alleen belangrijk omdat het nodig is voor iets anders, en niet omdat het is wat het is?
En kunnen we de toekomst wel vormgeven eigenlijk, of moeten we denken in termen van improviseren, uitproberen, een beetje knutselen, en toch ook ons een beetje laten overkomen wat er gebeurt?
En vanwaar toch die suggestie dat 'kunst en cultuur' gaan over 'creativiteit en verbeeldingskracht'? Kan iemand me uitleggen wat mijn basgitaar spelen in een shantykoor te maken heeft met 'creativiteit en 'verbeeldingskracht' (graag zonder al te veel verbale gymnastiek zodat alles 'eigenlijk' creativiteit of verbeeldingskracht blijkt te zijn)? Of is dat geen 'kunst en cultuur'?
De wethouder is nog niet klaar. "Dit begint bij de jeugd, dus juich ik extra investeringen in de bibliotheek toe. Lezen is belangrijk voor de ontwikkeling van de hersenen en bevordert de creativiteit".
Opnieuw: waarom investeren we niet in lezen omdat we lezen intrinsiek van belang vinden - en waarom leggen we niet gewoon uit wat dat intrinsieke belang is?
En ja, daar zijn de hersenen weer.
En ik denk natuurlijk onmiddellijk aan mijn collegae van Meer Muziek in de Klas, en aan Erik Scherder. Die bepleiten meer muziek in de klas omdat het zo goed is voor de hersenen, en voor de creativiteit, en de empathie. Scherder dringt ook aan op meer bewegen, en op meer schaken. En op meer lezen. Voor de hersenen. Ongetwijfeld ook in de klas, als het kan. Maar als zo ongeveer elke activiteit goed voor de hersenen is, waarom dan toch meer muziek?
Vanochtend had ik een overleg waarin het woord 'memes' weer eens viel. Misschien zijn 'creativiteit' en 'verbeeldingskracht' en ook 'hersenen' wel de memes van deze tijd.
